ทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา ตามกลุ่มสิทธิมนุษยชน แม้แต่ครอบครัวชาวอเมริกันก็ประสบปัญหาทางการเงินเช่นกัน แต่ไม่มีใครได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยเสริมว่า “เราต้องการความพยายามร่วมกันในระดับสากลเพื่อยุติความทุกข์ทรมานของมนุษย์และส่งเสริมความดีส่วนรวมของมนุษยชาติ โดยเริ่มจากชะตากรรมของชาวไลบีเรีย ทั้งในประเทศและต่างประเทศ” โดยเน้นย้ำว่า “เราต้องการชุมชนธุรกิจไม่ว่าจะมาจากอินเดีย เลบานอนหรือไนจีเรีย ถึงกระนั้นเราก็ต้องการความเป็นธรรมและการตอบแทนชุมชนด้วย”
ศาสนาจารย์ตอลีครัว
หัวหน้ากลุ่มเสนอแนะความจำเป็นในการจัดตั้งเครือข่ายผู้บริโภคแบบสมัครใจซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของระบบเศรษฐกิจ เนื่องจากอุปสงค์และอุปทานเป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน และผู้บริโภคมีความสำคัญพอๆ กับซัพพลายเออร์เขาชี้ให้เห็นว่าผู้มีส่วนได้ส่วนเสียจะต้องระบุถึงต้นตอของปัญหาทางเศรษฐกิจ ซึ่งกลุ่มเชื่อว่ามีรากฐานมาจากเงินเดือนและสวัสดิการที่มากเกินไป ซึ่งบั่นทอนคุณภาพชีวิตและการพัฒนาที่ยั่งยืนในไลบีเรีย เคนยา ไนจีเรีย และประเทศที่ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากต่างประเทศจำนวนมาก
ความเห็นเกี่ยวกับชะตากรรมของชาวไลบีเรียในสหรัฐอเมริกา หัวหน้ากลุ่มกล่าวว่าสถานะของชาวไลบีเรียอยู่ในสถานะ “ชั่วคราว” ที่ไม่มีกำหนดตั้งแต่ปี 1991 ในสหรัฐอเมริกา และสถานะของผู้หญิงชาวไลบีเรียที่อพยพพร้อมลูกที่เกิดในอเมริกาไปยังอเมริกาในปี 2546 และถูกทอดทิ้งอย่างมีประสิทธิภาพโดย ทั้งรัฐบาลไลบีเรียและสหรัฐอเมริกาจำเป็นต้องได้รับการแก้ไขอย่างเร่งด่วน ความยากลำบากทางเศรษฐกิจที่ชาวไลบีเรียเผชิญทั้งในประเทศและต่างประเทศ และการพังทลายของระบอบประชาธิปไตยในไลบีเรียด้วยการแต่งตั้งนายกเทศมนตรีและหัวหน้าไม่สามารถเพิกเฉยได้ เงินเดือนที่มากเกินไปของนักการเมืองไลบีเรียและการบ่อนทำลายสันติภาพและเสถียรภาพจำเป็นต้องได้รับความสนใจจากผู้บริจาคและพันธมิตรระหว่างประเทศ
กลุ่มกล่าวต่อไปว่า: “การยกเว้นวีซ่าสำหรับเหยื่อชาวไลบีเรียจากสงครามกลางเมืองอันโหดร้ายที่ลี้ภัยในสหรัฐอเมริกาและที่อื่น ๆ เป็นสิทธิของผู้ลี้ภัยในการเดินทางกลับภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ ประธานาธิบดี Sirleaf สนับสนุนทางการเงินแก่ Charles Taylor เมื่อเขาเริ่มสงครามกลางเมืองอันโหดร้ายที่คร่าชีวิตชาวไลบีเรียไป 250,000 คน แน่นอนว่าเธอต้องช่วยเหลือเหยื่อที่หลบหนีให้กลับมาโดยเพียงแค่ออกคำสั่งผู้บริหารเพื่อเปิดประตูที่ถูกปิดเพื่อให้การประนีประนอมสามารถเริ่มต้นขึ้นได้”
กลุ่มสิทธิมนุษยชนยังระบุด้วย
ว่าประชาธิปไตยในไลบีเรียกำลังถูกกัดกร่อนโดยข้อเท็จจริงที่ว่าประธานาธิบดีที่มาจากการเลือกตั้งมีอำนาจเด็ดขาดในการแต่งตั้งผู้พิพากษาทั้งหมด ผู้ว่าการทั้งหมด นายกเทศมนตรีทุกคน หัวหน้าตามประเพณีทั้งหมด รัฐมนตรีทุกคนในรัฐบาล หัวหน้าของ บริษัท มหาชนและสมาชิกทุกคนในคณะกรรมการของ บริษัท มหาชน
รัฐบาลเสรีทั้งหมดจัดตั้งขึ้นโดยผู้มีอำนาจและเพื่อประโยชน์ของพวกเขา และพวกเขามีสิทธิ์ที่จะเปลี่ยนแปลงและปฏิรูปสิ่งเดียวกันเมื่อต้องการความปลอดภัยและความสุข”เงินเดือนที่มากเกินไปของนักการเมืองไลบีเรียและการทำลายสันติภาพและเสถียรภาพอย่างไรกลุ่มคร่ำครวญว่า “ครอบครัวอเมริกันก็ต้องการเงินเช่นกัน เพราะครอบครัวอเมริกันก็ลำบากเช่นกัน จากข้อมูลของ Social Security Administration ในปี 2014 สี่สิบเปอร์เซ็นต์ของชาวอเมริกันที่ทำงานมีรายได้น้อยกว่า $20,000 ต่อปี
เปรียบเทียบรายได้ของชาวอเมริกันกับรายได้ของพลเมืองและนักการเมืองไลบีเรีย: เจ้าหน้าที่ตำรวจไลบีเรียมีรายได้ 1,920 เหรียญสหรัฐฯ ต่อปี ครูโรงเรียนของรัฐมีรายได้ 1,560 เหรียญสหรัฐฯ แพทย์ชาวไลบีเรีย 24,000 เหรียญสหรัฐฯ ต่อปี; Pro Tempore ของวุฒิสภาไลบีเรียมีรายได้ 482,203.00 เหรียญสหรัฐต่อปี ประธานสภาไลบีเรียได้รับ 444,945.00 เหรียญสหรัฐต่อปี และรองโฆษกได้รับ 440,961.00 เหรียญสหรัฐต่อปี
